Uznanie dziecka jest to dobrowolne oświadczenie mężczyzny, w którym stwierdza on, że dane dziecko pochodzi od niego i chce, aby było uważane za jego dziecko. Dotyczy to tzw. dziecka pozamałżeńskiego albo urodziło się przed zawarciem związku małżeńskiego przez rodziców. Uznanie może nastąpić przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego albo przed sądem opiekuńczym, a za granicą – przed polskim konsulem lub osobą wyznaczoną do wykonywania funkcji konsula, jeżeli uznanie dotyczy dziecka, którego rodzice są obywatelami polskimi. W razie niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio życiu ojca lub dziecka, uznanie dziecka może nastąpić także przed notariuszem.
Domniemywa się, że jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa, ojcem dziecka jest mąż matki, to on figuruje w akcie urodzenia dziecka jako ojciec. W tym przypadku ojcostwo dziecka jest z góry ustalone, a wyznacza je sam fakt urodzenia się dziecka w małżeństwie.
Sądowe uznanie dziecka
Sądowe ustalenie ojcostwa ma miejsce, gdy dziecko nie pochodzi z małżeństwa i mężczyzna, który je spłodził nie chce uznać tego dziecka za swoje – wówczas sąd rozstrzyga tą kwestię.
Uznanie dziecka jak i sądowe ustalenie ojcostwa dotyczy tzw. dziecka pozamałżeńskiego. Również będzie konieczne w sytuacji, gdy dziecko urodziło się przed zawarciem związków małżeńskiego przez rodziców dziecka.
Dobrowolne oświadczenie mężczyzny oznacza, że uznaje on że jest ojcem dziecka, poczuwa się do rodzicielstwa i z własnej woli chce, aby przysługiwała mu władza rodzicielska nad dzieckiem.
Uznanie może nastąpić tylko w sytuacji, gdy ojcostwo dziecka nie zostało ustalone w żaden inny sposób. Oznacza to, że zarówno w sytuacji, gdy dziecko urodziło się w małżeństwie, jak i w sytuacji, gdy sąd ustalił, kto jest ojcem dziecka, dokonane uznanie nie wywoła żadnego skutku, nawet jeśli będzie próbował dokonać tego biologiczny ojciec.